مظفر محمدحسین

[ویکی نور] شیخ محمد حسین فرزند محمد بن عبدالله بن محمد بن احمد بن مظفر نجفی از علمای معاصر شیعه امامیه است.
وی در سال 1312ق به دنیا آمد. خاندانش از عالمان مشهور عراق به شمار می روند پدرش از فقیهان نجف بود و برادرانش محمد حسن و محمدرضا نیز از فقها هستند. علامه مظفر علاوه بر فقه و اصول در ادبیات و تاریخ مهارت داشت و در این زمینه کتبی هم تألیف کرد. او و برادرش رضا در درس برادر دیگرشان حسن شرکت کردند. همچنین میرزا محمد حسین نائینی و عراقی، ضیاءالدین|آقا ضیاء عراقی]] از استادان محمد حسین بود.
او در «لجنة المجمع الثقافی لجمعیة منتدی النشر» که برادرش رضا تأسیس کرده بود شرکت داشت و در مجموع این برادران روش جدیدی در آموزش علوم اسلامی آغاز کردند، به طوری که دانشکده ای در فقه تأسیس کردند و حتی زبان های خارجی در آن تدریس می شد و وزارت معارف عراق آن را تأیید کرد. بنابراین علامه مظفر از جمله عالمانی است که در دوره ای خاص به تألیف در موضوعاتی که کمتر به آن توجه شده پرداختند و معارف شیعه را تبیین نمودند.
آثار منتشر شده وی عبارتند از: 1- الامام الصادق علیه السّلام، 2- تاریخ الشیعة، 3- الثقلان: الکتاب و العترة، 4- الشیعة و الإمامة، 5- علم الإمام، 6- میثم التمار، 7- دیوان شعر درباره اهل بیت(ع)
وی در محرم سال 1381 قمری از دنیا رفت و در کنار برادر بزرگش علامه شیخ محمد حسن مظفر در آرامگاهی بیرون نجف دفن شد.
الإمام الصادق علیه السلام / نوع اثر: کتاب / نقش: نویسنده