مطوس

لغت نامه دهخدا

مطوس. [ م ُ طَوْ وَ ] ( ع ص ) نیک و زیبا از هر چیزی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || پرطاوسی. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). حسن. ( اقرب الموارد ). || مزین. ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

ظاهرا این یک لغت عبری هست ) متی ( و بمعنی هدیه ای از جانب خدا و اسمی معنوی است