مطلوبیت ترتیبی

مطلوبیت ترتیبی روشی برای بیان مطلوبیت کالاها در اقتصاد است که در آن به جای تعیین مطلوبیت به صورت کمی یا عددی، به ترتیب ترجیحات مصرف کننده توجه می شود. [ ۱] از نظر طرفداران نظریهٔ مطلوبیت ترتیبی دانستن مطلوبیت اصلی ( عددی ) نه ممکن و نه لازم است و مطلوبیت ترتیبی به تنهایی برای بررسی رفتار مصرف کننده کافی است. به بیان دیگر مفهوم مطلوبیت ترتیبی بر دو اصل موضوعهٔ زیر استوار است:[ ۲]
• ممکن است بیان مطلوبیت به صورت کمی برای مصرف کننده ممکن نباشد با این وجود همیشه برای او ممکن خواهد بود بین دو کالا یکی را بر دیگری ترجیح دهد.
• مصرف کنندگان کالاهای مصرفی خود را بر اساس مطلوبیت ترتیبی آن ها برمی گزینند.