مطعن

لغت نامه دهخدا

مطعن. [ م ِ ع َ ] ( ع ص ) بسیار نیزه زننده و طعن کننده. ج ، مطاعن. ( ناظم الاطباء ). مطعان. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). و رجوع به همین کلمه شود.
مطعن. [ م َ ع َ ] ( ع مص ) به نیزه زدن. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به طعن شود. || ( اِ ) محل طعن. ج ، مطاعن. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) بسیار طعن زننده بدشمن جمع : مطاعن مطاعین .
به نیزه زدن یا محل طعن جمع مطاعن

فرهنگ معین

(مِ عَ ) [ ع . ] (ص . ) بسیار نیزه زننده به دشمن .

فرهنگ عمید

نیزه زن.

پیشنهاد کاربران

بپرس