مطرزی
لغت نامه دهخدا
مطرزی. [ م ُ طَرْ رِ ] ( اِخ ) مکنی به ابوالفتح یا ابوالمظفر، ناصربن ابی المکارم عبدالسیدبن علی المطرزی الخوارزمی متولد رجب سال 538 هَ. ق. در جرجانیه خوارزم و متوفی در همین شهر در روز سه شنبه 21 جمادی الاولی 616. مطرزی در سال 597 در راه زیارت مکه به بغداد آمده در 601 نیز در این شهر بوده و در آنجا حوزه درس تشکیل داد و احتمالاً کتاب المعرب خود را در همین شهر بنا بدرخواست هواداران خود در سال 598 مرتب کرده به نام المغرب فی ترتیب المعرب و در اختیار جویندگان قرار داده است. دوستداران او در سوگ وی بیش از سیصد مرثیه به فارسی و عربی سروده اند. مطرزی شاگرد ابوالمؤید الموفق بن احمد المکی ، خطیب خوارزم است او راست : 1- ایضاح مقامات الحریری که کتابی است معروف در ادب عرب و در 536 تألیف شده است و نسخه ای از آن که مکتوب به خط مؤلف است در کتابخانه خصوصی بارون رودلف ارلانژه ، پدربارون لئو ارلانژه ، در لندن موجود است. 2- الاقناع لماحوی تحت القناع که کتابی است ناشناخته در لغت عرب که قدیمی ترین نسخه آن در کتابخانه اسکوریال اسپانیا است. 3- المصباح که کتاب مختصر و معروفی است در نحو زبان عربی و قدیمی ترین نسخه آن در کتابخانه آکسفورد انگلستان است. 4- المغرب فی ترتیب المعرب که کتابی است معروف در تفسیر لغات مربوط به آئین حنفی و در 598 تألیف شده است. ( یادداشت لغت نامه : از علی شریفیان رضوی نقل به اختصار ). و رجوع به اعلام زرکلی شود.
فرهنگ فارسی
نسبت است مر مطرز را که مربوط به دوخت و دوز اثواب ظریفه و دلربا است .
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید