مصوبه های ۱۷۰۷ اتحاد انگلستان و اسکاتلند

پیشنهاد کاربران

مصوبه های ۱۷۰۷ اتحاد انگلستان و اسکاتلند ( به انگلیسی: Acts of Union 1707 ) دو مصوبهٔ پارلمانی بودند: قانون ۱۷۰۶ اتحاد با اسکاتلند مصوب پارلمان انگلستان، و قانون ۱۷۰۷ اتحاد با انگلستان توسط پارلمان اسکاتلند، که تصویب آن ها اعمال مفاد اتحاد با تأیید و تصویب دو پارلمان بود. آن ها شرایط پیمان اتحاد انگلستان و اسکاتلند را که در ۲۲ ژوئیه ۱۷۰۶ بر سر آن توافق شده بود، به دنبال مذاکرات بین کمیسیونرهایی به نمایندگی از پارلمان های دو کشور صورت گرفت، رسمیت دادند. بر اساس این دو تصویب، پادشاهی انگلستان و پادشاهی اسکاتلند که در آن زمان دولت های جداگانه با قانونگذاران جدا از هم، ولی در اتحاد شخصی با یک پادشاه ( همان پادشاه ) بودند، به گونه ای که در انشای پیمان آمده: «متحد در یک کشور پادشاهی به نام بریتانیای کبیر» به صورت رسمی و قانونی یکی شدند.
...
[مشاهده متن کامل]

این دو کشور از زمان اتحاد تاج ها در سال ۱۶۰۳ یک پادشاه مشترک داشتند، ولی از زمانی که جیمز ششم اسکاتلند تاج و تخت انگلستان را از پسر عموی از دو سوی خود به ارث برد دو بار حذف شده بود. هرچند که ملکه الیزابت اول، به عنوان یک اتحاد تاج توصیف شده، تا زمانی که ۱۷۰۷ فرا رسید در واقع دو تاج جداگانه بودند که هم زمان بر روی سری قرار گرفته بودند ( وارونهٔ هدف ضمنی ایجاد یک تاج و تخت و یک پادشاه، همان که بعد در قالب بریتانیا شکل گرفت ) .
برای چندین سده پیش از اتحاد نهایی انگلستان و اسکاتلند کشورهای جداگانه ای بودند، و تلاش های انگلیسی ها برای دسترسی به اسکاتلند با نیروی نظامی در اوایل سدهٔ سیزدهم و اواخر سدهٔ ۱۴ در نهایت ناموفق بودند: ( جنگ استقلال اسکاتلند ) . اولین تلاش در زمینهٔ اتحاد در پیش بینی در نیاز به ایجاد خطوط سلطنتی اسکاتلند و انگلستان احاطه شده است. در پی جلوس به تاج و تخت اسکاتلند در دههٔ ۱۵۶۰، ماری یکم اسکاتلند، ملکه سلطنتی اسکاتلند خود را به یک اتحاد صلح آمیز بین دو پادشاهی متعهد دید.

مصوبه های ۱۷۰۷ اتحاد انگلستان و اسکاتلند
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/مصوبه‌های_۱۷۰۷_اتحاد_انگلستان_و_اسکاتلند

بپرس