مُصَنِّفَک، علی بن محمد (۸۰۳ـ استانبول ۸۷۱/۸۷۵ق)
فقیه حنفی و مفسر قرآن. از نوادگان فخر رازی است. در هرات به تحصیل علم پرداخت. در حدود هجده یا بیست سالگی بنای تألیف و تصنیف گذارد و به همین سبب به مصنفک ملقب شد. در حدیث، تفسیر و هر دو فقه حنفی و شافعی بصیرتی بسزا داشت. از آثارش: شرح قصیدۀ بُرده از بوصیری، شرح قصیدۀ عینیۀ ابن سینا؛ ملتقی البحرین و محمدیه، دو تفسیر بر قرآن؛ التحفة المحمودیة در نصایح ملوک و وزیران به فارسی؛ تحفة السلاطین به فارسی دربارۀ اخلاط و به نام الغ بیگ؛ انوارالاحداق به فارسی برای وزیر اعظم محمودپاشا.
فقیه حنفی و مفسر قرآن. از نوادگان فخر رازی است. در هرات به تحصیل علم پرداخت. در حدود هجده یا بیست سالگی بنای تألیف و تصنیف گذارد و به همین سبب به مصنفک ملقب شد. در حدیث، تفسیر و هر دو فقه حنفی و شافعی بصیرتی بسزا داشت. از آثارش: شرح قصیدۀ بُرده از بوصیری، شرح قصیدۀ عینیۀ ابن سینا؛ ملتقی البحرین و محمدیه، دو تفسیر بر قرآن؛ التحفة المحمودیة در نصایح ملوک و وزیران به فارسی؛ تحفة السلاطین به فارسی دربارۀ اخلاط و به نام الغ بیگ؛ انوارالاحداق به فارسی برای وزیر اعظم محمودپاشا.