مصطنع

لغت نامه دهخدا

مصطنع. [ م ُ طَ ن ِ ] ( ع ص ) گیرنده احسان و انعام. || آنکه عطا می کند و احسان می نماید. ( ناظم الاطباء ). نکویی کننده. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). محسن : هیچ مردم پاکیزه اصل حق نعمت مصطنع و منعم خویش را فراموش نکند. ( تاریخ بیهقی ). || دعوت صنعت ساختن کننده. ( منتهی الارب ). دعوت مصنعه سازنده. ( آنندراج ). || برآورنده کاری را از خود. || کاری به کسی فرماینده. || برگزیننده کسی را. ( منتهی الارب ). || اختیارکننده چیزی جهت ذات خاص خویش. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). || تهیه کننده طعامی برای انفاق در راه خدا. طعام صنیع سازنده. ( از منتهی الارب ).

مصطنع.[ م ُ طَ ن َ ] ( ع ص ) پرورده. ( یادداشت مؤلف ). نواخت یافته. نواخته شده. || برگزیده. گزین شده.
- مصطنع گردیدن ( گشتن ) ؛ اختیار شدن.گزین گردیدن. گزیده شدن :
هم موسی از دلالت او گشته مصطنع
هم آدم از شفاعت او گشته مجتبی.
خاقانی.
|| مولی . ج ، مصطنعین. ( یادداشت مؤلف ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - نیکی کننده خوبی کننده ۲ - اختیار کنند. چیزی برای خود . ۳ - تهیه کنند. طعامی برای انفاق در راه خدا .
پرورده نواخت یافته

فرهنگ معین

(مُ طَ نِ ) [ ع . ] (اِفا. ) ۱ - نیکی کننده ، خوبی کننده . ۲ - اختیار کنندة چیزی برای خود. ۳ - تهیه کنندة طعامی برای انفاق در راه خدا.

فرهنگ عمید

نیکی کننده، احسان کننده.

پیشنهاد کاربران

بپرس