مصطفی غلایینی

مصطفی غَلایینی ( ۱۸۸۶–۱۹۴۴ ) ادیب و زبان شناس عربی، نویسنده و شاعر لبنانی بود که چندی نیز به قضاوت و روزنامه نگاری پرداخت. [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵] [ ۶] [ ۷] [ ۸]
در بیروت تحصیلات خود را آغاز نمود و سپس در مصر شاگرد شیخ محمد عبده ( سال ۱۳۲۰ هجری ) گردید؛ و به مدت ۲ سال مجله نبراس را در بیروت منتشر کرد و سپس بعنوان استاد عربی در در مدرسه سلطانیه استخدام گردید؛ و بعنوان مدرس ارتش چهارم عثمانی در جنگ جهانی اول انتخاب شد. سپس به بیروت برگشت و بعنوان معلم به کار خود ادامه داد.
بعد از جنگ مدتی در دمشق اقامت داشت و بعنوان سرباز در ارتش عربی وارد شد. بعد از بازگشت به بیروت به اتهام شرکت در قتل ( اسعد بیک ) مدیری در وزارت کشور وقت ( ۱۹۲۲ ) بازداشت شد. بعد از آزادی به شرق اردن عزیمت کرد در آنجا امیر اردن ( شریف عبدالله ) وی را جهت آموزش فرزندانش گماشت. بعد از مدتی منصرف و به بیروت بازگشت و در آنجا به عنوان رئیس مجلس اسلامی و قاضی شرع منصوب گردید. [ ۹]
از کتاب های وی می توان به:
• نظرات فی اللغة والأدب
• عظة الناشئین
• لباب الخیار فی سیرة النبی المختار
• خیار المقول فی سیرة الرسول
• الإسلام روح المدنیة
• فی الرد علی کرومر
• نظرات فی کتاب السفور والحجاب[ ۱۰]
• الثریا المضیة فی الدروس العروضیة
• أریج الزهر
• رجال المعلقات العشر
• الدروس العربیة
• دیوان الغلایینی
• النظرات فی اللغة والأدب
• جامع الدروس العربیة: از مشهورترین آثارش که دربارهٔ دستور زبان عربی است؛ و از منابع دانشگاهی این رشته است[ ۱۱] [ ۱۲] [ ۱۳]
• رجال المعلّقات العشر[ ۱۴]