مصطفی الموتی نیا

سپس به خدمات دولتی روی آورد و مدتی عضو هیئت مدیره بنگاه عمران روستایی کشور و عضو هیئت مدیره شرکت معاملات خارجی بود. در ۱۴ آذر ماه ۱۳۳۸ در دولت دکتر اقبال معاون نخست وزیر و مدیر کل سازمان بازرسی گردید و در ۱۳۳۹ با استعفاء از معاونت نخست وزیری نامزد نمایندگی مجلس شورای ملی شد که از طرف مردم رودبار، الموت، قاقازان و طارم سفلی برای نخستین بار به نمایندگی انتخاب شد، تا دوره بیست و چهارم مجلس شورای ملی ۶ بار نماینده مجلس شورای ملی و یک بار به عضویت مجلس مؤسسان برگزیده شد. عضو هیئت رئیسه مجلس مؤسسان سوم و نیز مجلس شورای ملی بود. وی که از حزب ایران نوین بود، لیدرپارلمانی آن حزب در مجلس شورای ملی بود. بعد از تأسیس حزب رستاخیز، به آن حزب پیوست و ریاست گروه پارلمانی آن حزب در مجلس شورای ملی را برعهده داشت. همچنین وی عضو اجرایی دفتر حزب رستاخیز و نایب رئیس گروه پارلمانی ملت ایران در اتحادیه بین المللی بود. وی از فرامانسونهای دوران پهلوی بود که ریاست کلوپ روتاری مرکز رابرعهده داشت. مصطفی الموتی در بعضی مؤسسات مطبوعات جهانی عضو بود و در تعداد زیادی از همایش های بین المللی روزنامه نگاران شرکت می کرد. او همچنین عضو هیئت اجرایی و دفتر سیاسی حزب رستاخیز بود و به پاس خدمت به پهلوی نشان های سوم همایون و سوم تاج را دریافت نمود، او عضو هیئت مدیره جمعیت شیر و خورشید سرخ که توسط شمس پهلوی اداره می شد، نیز بوده است.