لغت نامه دهخدا
مصاهرة. [ م ُ هََ رَ] ( ع مص ) دامادی. خسری کردن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). یقال : صاهرهم و صاهر فیهم و صاهر الیهم ؛ ای صاهر فیهم صهراً. ( منتهی الارب ). داماد گردیدن. ( ناظم الاطباء ). با کسی به نکاح وصلت کردن. ( تاج المصادر بیهقی )( المصادر زوزنی ). و رجوع به مصاهرت و مصاهره شود.
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. خویشی پیدا کردن با کسی از طریق زن گرفتن یا زن دادن.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید