مصالح گو

لغت نامه دهخدا

مصالح گو. [ م َ ل ِ ] ( نف مرکب ) مصالح گوی. مصلحت گوی. ناصح. اندرزگوی. که خیر و مصلحت کسان گوید :
سعدیا گرچه سخندان و مصالح گویی
به عمل کار برآید به سخندانی نیست.
سعدی.

فرهنگ فارسی

مصالح گوی مصلحت گوی

پیشنهاد کاربران

بپرس