مصاقع. [ م َ ق ِ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ مِصْقَع. ( منتهی الارب ) ( دهار ). ج ِ مصقع، به معنی فصیح و بلیغ. ( آنندراج ) ( از غیاث ) : به چوگان فصاحت و بلاغت گوی هنروری وسخندانی از مصاقع خطبا و ادباء اقاصی و ادانی درربودند. ( مقدمه حافظ چ قزوینی ). و رجوع به مصقع شود.
