مصاف دار

لغت نامه دهخدا

مصاف دار. [ م َ ] ( نف مرکب ) مصاف دارنده. اداره کننده مصاف. که مدار جنگ مصاف بر آزمودگی و تدبیر و فرمان او باشد. جنگی. مبارز :
هر یک به گاه حمله چو صرصر مصاف دار
مر حمله را چو سد سکندر مصاف در.
سوزنی.
کس نی سوار دید که باشد مصاف دار؟
وز نی ستور دید که در ره غبار کرد؟
خاقانی.

فرهنگ فارسی

مصاف دارنده اداره کننده مصاف

پیشنهاد کاربران

بپرس