مصادیق احسان

[ویکی فقه] احسان به سه معنا به کار برده شده هست؛ ۱.انجام دادن کار نیک، ۲. نیکی کردن به دیگران، ۳.انجام دادن شایسته کاری در شکل کامل آن . در ذیل به مصادیق احسان پرداخته می شود.
احسان به این معنا، افزون بر کاربرد در حوزه های گوناگون ارتباط انسان با دین، انبیا(علیهم السلام) و دیگران، بیش از همه در حوزه ارتباط شناختی، عاطفی و رفتاری انسان با خدا به کار رفته است.

در ارتباط با خدا
شماری از آیات، پاره ای از باورها، عواطف، گفتارها و رفتارهای انسان را در ارتباط با خدا به مفهوم خاص آن، از مصادیق احسان (انجام دادن کار نیک) معرّفی می کند.

← ایمان به خدا و پیامبراکرم
حوزه دیگری است که احسان به معنای انجام دادن کار نیک، در آن به کار رفته و اموری چون تبلیغ باورها و ارزش های توحیدی، دفاع از آن در برابر دشمنان و تحمّل انواع فشارها و اذیّت ها، از مصادیق آن شمرده شده است.
در این حوزه نیز آیات، قلمرو احسان را افزون بر رفتار، به محدوده عواطف و گفتار هم کشانده و بر آن است تا با معرّفی الگوهای نیک، راه کارهای مطلوب روانی، فرهنگی، اجتماعی و نظامی را برای گسترش فرهنگ دینی و صیانت از آن ارائه کند.

← دعوت گری به توحید
...