مصائب. [ م َ ءِ ] ( ع اِ ) ج ِ مصیبة. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). مکروهات و شدائد و رنجها ( همزه مصائب مبدل از واو است خلاف القیاس ). ( از غیاث ). ج ِ مصیبت. رزایا. مصیبتها. ماتمها. مصایب. ( یادداشت مؤلف ) : پند گیر از مصائب دگران تا نگیرند دیگران ز تو پند.
سعدی.
و رجوع به مصیبت شود.
فرهنگ فارسی
( اسم ) جمع مصیبت : ... اما بحکم آنک همه ساله در مصاید مرغان می بودیم و در مصایب ایشان بمصیبت خویش شریک ...
فرهنگ عمید
= مصیبت
پیشنهاد کاربران
علایق ِ روزگار ؛ گرفتاری و بستگی به امور معیشت. ( ناظم الاطباء ) : بسبب نوازل محن و عوارض فتن و عوایق ایام و علایق روزگار تیر تمنی ایشان بهدف مراد نمیرسید. ( ترجمه تاریخ یمینی ) .
خیلی ممنون که از روی اون گفتید.
مکاره. [ م َ رِه ْ ] ( ع اِ ) ج ِ مکرهة. ( ناظم الاطباء ) . ج ِ مَکرَه. آنچه انسان آن را ناپسند دارد و بر او سخت و دشوار باشد و در حدیث است : �اسباغ الوضوء علی المکاره � و مراد از آن وضو ساختن است با وجود عوامل سخت و دشوار. ( از ذیل اقرب الموارد ) . سختیها. ( منتهی الارب ) . به معنی مکروهات یعنی رنج و سختیها. ( غیاث ) ( آنندراج ) : ... [مشاهده متن کامل]
خدای عزوجل از تنش بگرداناد مکاره دو جهان و وساوس خناس. منوچهری. سبوی بگزین تا گردی از مکاره دور برو بر آن ره تا جاودانه شاد بوی. منوچهری. بختت ازلی باد و بقایت ابدی باد ایزدمرساناد به روی تو مکاره. منوچهری. پیوسته مفر آوارگان و مقر خستگان مکاره باد. ( مرزبان نامه چ قزوینی ص 288 ) . مکاره از این ساحت عز و جلال بعید و اقبال و دولت متواتر. ( لباب الالباب چ نفیسی ص 6 ) . زانکه جنت از مکاره رسته است رحم ، قسم عاجز اشکسته است. مولوی ( مثنوی چ خاور ص 245 ) . در طلب مصالح و دفع مکاره و جذب خیرو منع شر به پدران مشفق اقتدا کند. ( اخلاق ناصری ) . نعیم بهشت را دیوار مکاره درپیش. ( گلستان ) . هرچند بعضی از اقویا که قوت تحمل مشاق و صبر بر مکاره داشته اند. . . ( مصباح الهدایه چ همایی ص 267 ) . چه صابر پیوسته در مکاره به کأس مخالفت نفس خود را شرب صبر می چشاند. ( مصباح الهدایه ، ایضاً ص 383 ) . - مکاره کشیدن ؛ تحمل کردن سختیها و رنجها : ابوعثمان گوید صبار آن بود که خوی کرده باشد به مکاره کشیدن. ( ترجمه رساله قشیریه چ فروزانفر ص 280 ) . || امور زشت و ناپسند. مکروهات : بزرگواری کز سیرت و مکارم او همه مکاره بیرون شد از سرشت بشر. عثمان مختاری ( دیوان چ همایی ص 199 ) . چشم نعمتی است و بینایی در او نعمتی. . . و کفران آن نظر به محرمات ومکاره و فضول. ( مصباح الهدایه چ همایی ص 385 ) .