( مشیخة ) مشیخة. [ م َش ْ ی َ خ َ / م َ خ َ ] ( ع اِ ) ج ِ شیخ. ( منتهی الارب ) ( بحر الجواهر ) ( اقرب الموارد ) ( محیطالمحیط ). || در اصطلاح اهل حدیث و درایه «مشیخة» عده ای از شیوخ را گویند که احادیثی از آنها نقل شده باشد،یا فقیهی است که اسانید او مستند به روات باشد که از آنها روایت کند. ( از درایه از فرهنگ علوم نقلی ).
