مشکین سرشت. [ م ُ / م ِ س ِ رِ ] ( ص مرکب ) هر چیزی که دارای طبیعت مشک بود و بوی مشک دهد. ( ناظم الاطباء ). خوشبوی چون مشک. به مشک سرشته شده : درآمد به مشکوی مشکین سرشت چو آب روان کآید اندر بهشت.نظامی.
