مشک بیزی. [ م ُ / م ِ ] ( حامص مرکب ) مشک افشانی و عطرپاشی. مشک بیختن و خوشبوی ساختن چیزی را : ز سنبل کرد بر گل مشک بیزی ز نرگس برسمن سیماب ریزی.نظامی.
