مشک انگیز

لغت نامه دهخدا

مشک انگیز. [ م ُ / م ِ اَ ] ( نف مرکب ) خوشبوی. دمنده بوی خوش. مشک آور. آورنده بوی مشک. قیاس شود با شهوت انگیز، غم انگیز، شورانگیز بمعنی شهوت آور و غم آور و شورآور :
سنبل از خوشه های مشک انگیز
بر قرنفل گشاده عطسه تیز.
نظامی.

فرهنگ فارسی

خوشبوی دمنده بوی خوش

پیشنهاد کاربران

بپرس