مشواره

لغت نامه دهخدا

( مشوارة ) مشوارة. [ م ِش ْ رَ ] ( ع اِ ) جای شهد. ( منتهی الارب ). خانه زنبور که از وی انگبین گیرند و کندوی عسل. ( ناظم الاطباء ). موضع عسل. ( از اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

جای شهد خانه زنبور که از وی انگبین گیرند و کندی عسل .

پیشنهاد کاربران

بپرس