مشعوذ

لغت نامه دهخدا

مشعوذ. [ م ُش َع ْ وِ ] ( ع ص ) شعبده باز و افسونگر. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). مُشَعْوَذ. که شعبده کند. و صیغه مفعول یعنی «مشعوَذ» برای مبالغه به کار رود. ( از محیط المحیط ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به ماده بعد شود.

مشعوذ. [ م ُ ش َع ْ وَ ] ( ع ص ) شعبده کننده. ( از محیط المحیط ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به ماده قبل شود. || مسحور و افسون شده. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ عمید

= مشعبد

پیشنهاد کاربران

بپرس