مشروعه خواهان

مشروعیت گرایان ( فرانسوی: Légitimistes ) سلطنت طلبانی هستند که به حقوق خط جانشینی بر تاج سلطنتی فرانسه از نوادگان قدیمی ترین شاخه سلسله بوربون که در انقلاب ژوئیه ۱۸۳۰ سرنگون شد، پایبند هستند. [ ۱] آن ها ادعای سلطنت ژوئیه ۱۸۳۰–۱۸۴۸ را که لوئی فیلیپ، دوک اورلئان، رئیس شاخه فرعی اورلئان از سلسله بوربون را بر تخت نشاند تا زمانی که او نیز از سلطنت خلع شد و به همراه خانواده اش به انگلستان تبعید شد، رد کردند.
به دنبال جنبش اولترا - رویالیست ها در جریان بازگشت بوربون ها به سلطنت فرانسه در سال ۱۸۱۴، لژیتیمیست ها یکی از سه جناح اصلی جناح راست در فرانسه را تشکیل دادند که اساساً با دیدگاه های ضدانقلابی آن مشخص می شد. به گفته مورخ رنه رمون، دو جناح راست دیگر اورلئانیست ها و بناپارتیست ها بودند.
مشروعه خواهان معتقدند که قوانین سنتی جانشینی، بر اساس قانون سالیک، پادشاه برحق فرانسه را تعیین می کند. آخرین پادشاه حاکمی که مشروعه خواهان او را مشروع می دانند شارل دهم بود، و زمانی که سلسله وارثان او در سال ۱۸۸۳ با مرگ نوه اش هنری، کنت چامبورد منقرض شد، ارشدترین وارث تاج و تخت تحت این قوانین سنتی خوان، کنت مونتیزون از نوادگان لوئی چهاردهم از طریق نوه اش فیلیپ پنجم، پادشاه اسپانیا بود. این واقعیت که همه مدعیان لژیتیمیست فرانسوی از سال ۱۸۸۳ از اعضای سلسله سلطنتی اسپانیا بوده اند، تبار پدری آن ها از لوئی چهاردهم از سال ۱۹۳۶ زیر سؤال رفته است، و این که فیلیپ پنجم از ادعای تاج و تخت فرانسه برای خود و وارثان مذکر خود چشم پوشی کرد. پیمان اوترخت به مشروعیت گرایی بی ربط است. با این حال، این حقایق دیگر سلطنت طلبان فرانسوی را بر آن داشته است که به حمایت از خط اورلئان بپردازند، که در صورت حذف وارثان فیلیپ یا حمایت از خانواده بناپارت، در ردیف بعدی جانشینی سنتی قرار خواهند گرفت.
مدعی کنونی لژیتیمیست لوئیس آلفونس، دوک آنژو، نوهٔ ارشد آلفونسو سیزدهم اسپانیا از نظر نسل اول مرد است که نسل او از جانشینی اسپانیایی حذف شد.