نام رژیم حکومت ایران بود که از سال ۱۳۲۴ ه.ق . به بعد آغاز شد. مردم ایران بر اثر فشار عمال دولت قاجار و ستمکاری و استبداد رای عین الدوله صدر اعظم وقت در تهران و تبریز و دیگر شهرستان های ایران باعتراض برخاستند و انجمنهای سری و علنی تشکیل دادند و عزل عین الدوله و تاسیس عدالتخانه را پیشنهاد کردند . رهبری آزادیخواهان تهران را سید محمد طباطبائی بهبهانی عهده دار بودند . مقاومت عین الدوله برابر عدالت خواهان موجب شد که دو سید با اطرافیان خود به قم مهاجرت کردند و عده ای از بازرگانان و پیشه وران در سفارت انگلیس متحصن شدند . اقامت در سفارت و روشن شدن تدریجی اذهان آزادی خواهان موجب شد که تشکیل عدالتخانه را به استدعای حکومت مشروطه تبدیل کنند و سرانجام بر اثر استقامت آزادی خواهان عین الدوله عزل شد و میرزا نصرالله خان مشیرالدوله بصدارت رسید. وی فرمان مشروطیت را در تاریخ ۱۴ جمادی الثانی ۱۳۲۴ ه.ق . بامضای شاه رسانید و در ماه شوال همان سال انتخابات انجام و نخستین دوره مجلس شورایملی تشکیل شد و قانون اساسی مشروطیت در ۵٠ ماده در جلسه مورخ ۲۴ ذیقعده ۱۳۲۴ از تصویب مجلس گذشت و بامضائ شاه و ولیعهد محمد علی میرزا رسید و چند روز پس از امضای قانون اساسی مظفر الدین شاه در گذشت و محمد علی میرزا جای او را گرفت وبمخالفت با مشروطه برخاست و بصلاح کلنل لیاخوف فرمانده گارد سلطنتی به باغشاه رفت و از آنجا عمارت بهارستان را گلوله باران کرد و عده ای از آزادیخواهان کشته شدند و با انحلال مجلس سلطنت استبدادی بطور موقت بازگشت و این دوره را دوره استبداد صغیر نام دادند ولی این وضع دوامی نیافت و مجاهدین و آزادی خواهان آذربایجان بسرداری ستارخان و باقر خان و مجاهدین گیلان بفرماندهی یپرم خان ارمنی و مجاهدین جنوب بریاست علیقلیخان بختیاری بتهران آمدند و محمد علیشاه بسفارت روس رفت . آزادیخواهان پس از خلع او احمد میرزا را که هنوز طفل بود بسلطنت برداشتند و عضدالملک به نیابت سلطنت انتخاب شد و بدین ترتیب مشروطیت ایران از خطراضمحلال نجات یافت .
