مشرب گاه. [ م َ رَ ] ( اِ مرکب ) جای نوشیدن آب. محل آشامیدن آب. مَشرب : و گفت : عارف آن است که هیچ چیز مشرب گاه او تیره نگرداند. هر کدورت که بدو رسد صافی گردد. ( تذکرة الاولیاء عطار ).
