مشراق

لغت نامه دهخدا

مشراق. [ م ِ ] ( ع اِ ) آفتابگاه و شکاف در که از آن شعاع آفتاب درآید. ( منتهی الارب ). آفتابگاه. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || بام هموار. ( مهذب الاسماء ). || دروازه ای است در آسمان برای توبه و آن مسدود است مگر بقدر روشنی که از شکاف در درآید. ( منتهی الارب ). || ( ص ) کسی که هرچه گوید یا کند بر انسان ناگوار باشد. ( از ذیل اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

آفتابگاه و شکاف در که از آن شعاع آفتاب در آید

پیشنهاد کاربران

بپرس