مشدی گلین خانم

مَشْدی گلین خانم ( ـ تهران ح ۱۳۲۷ش)
مَشْدی گلین خانم
بانوی قصه گوی ایرانی. در اصل از مردم بروجرد بود و در سنین نوجوانی به تهران آمد. پس از درگذشتِ همسرِ اولش، با شیخ باقر شیخ العراقین، که مقیم عراق بود، ازدواج کرد و در ۱۳۱۳ش به عتبات رفت، اما چون شیخ باقر قصدِ ماندن در وطن داشت، مشدی گلین خانم به همراه فرزندش به ایران بازگشت و تا هنگامِ درگذشتش، در خانه های اعیان تهران به مراقبت از فرزندان آنان مشغول بود. به کمک علی جواهر کلام، پسر عموی همسر دومش، با لارنس پل الول ـ ساتن، ایران شناسِ انگلیسی، آشنا شد. ساتن، که مجذوب قصه ها و حافظۀ بی مانند او شده بود، ۱۱۷ قصه از او را با نام قصه های مَشْدی گلین خانم گرد آورد. با تأسیس رادیو تهران، علی جواهر کلام، هر هفته، گلین خانم را به رادیو می برد تا قصه بگوید. قصه های وی چند هفته در رادیو پخش شد. گلین خانم در مراسمِ تودیع الول ـ ساتن نیز قصه ای گفت. نیز ← قصه های