مشتد

لغت نامه دهخدا

مشتد. [ م ُ ت َدد ] ( ع ص ) سخت قوی و استوار. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ). سخت قوی و توانا و زورآور. ( ناظم الاطباء ). سخت شده. استوارکرده. قوی. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). و رجوع به اشتداد شود.

فرهنگ عمید

۱. شدید.
۲. سخت قوی و استوار.

پیشنهاد کاربران

بپرس