مشتا

لغت نامه دهخدا

مشتا. [ م َ ] ( ع اِ ) سرماجای . مشتاة. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) ( از محیط المحیط ). خانه زمستانی. ( مهذب الاسماء ). و رجوع به مشتاة شود.

پیشنهاد کاربران

مشتا قلعه ای در کشور مننا بود که پادشاه اورارتو مینوآ در پیرامون ۹۰۰ ( پیش از میلاد ) آن را ایجاد کرده بود. دوران حکومت آدادنراری سوم پادشاه آشور مصادف است با آغاز جهانگشایی اورارتویی ها و حمله به اراضی پیرامون دریاچه اورمیه که در آنزمان اراضی مزبور جز خاک مننا متحد آشور محسوب می شد.
...
[مشاهده متن کامل]

در آن زمان اورارتو برای آشور خطری جدی بشمار می رفت حتی در پایان قرن نهم اورارتوییان موساسیر در بخش علیای زاب بزرگ اشغال کردند و مستقیماً مرکز خاک آشور را نیز مورد تهدید قرار دادند و در قرن هشتم پ. م. لشکریان اورارتو وارد علیای فرات گشت. محتملا لشکرکشی های مینوآ به مننا در پایان قرن نهم پ. م. صورت گرفت و تعداد این لشکرکشی ها کمتر از دو نبود. پادشاه اورارتو قلعه ای در خاک مننا احداث یا احیا کرد تحت عنوان مشتا، این قلعه اکنون در روستایی بنام رازلیق نزدیک داش تپه ( میاندوآب ) قرار دارد و لوحی هم در آنجا به زبان اورارتویی باقی است.

مشتامشتامشتا
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/مشتا_(دژ)

بپرس