مشاح. [ م ُ شاح ح ] ( ع ص ) ( از «ش ح ح » ) مجادل. مناقش. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) : و منه فی صفته علیه السلام لیس بفظ و لاغلیظ و لا صخاب و لا فحاش و لا عیاب و لا مشاح ای لا مجادل و لا مناقش. ( منتهی الارب ). و رجوع به مشاحة شود.
