مِسینا، جوزِپّه (۱۸۹۳ـ۱۹۵۱)(Messina, Giuseppe)
خاورشناس ایتالیایی. در دانشگاه برلین نزد استادانی چون مارکوارت زبان های پهلوی، اوستایی و فارسی جدید، مذاهب و تاریخ و تمدن و ادبیات ایران باستان را فراگرفت. در ۱۹۳۰ در رشتۀ زبان های ایران باستان دانشنامۀ دکتری گرفت. در ۱۹۳۷ به ایران سفر کرد. از ۱۹۴۰ استاد زبان و ادبیات ایرانی، به ویژه زبان های ایران باستان، در دانشگاه رم بود. پژوهش هایش دربارۀ زبان های آرامی و پهلوی، متون و موضوعات مقدس دینی در ایران باستان، خاستگاه مجوسان در سنّت زردشتی، مانویّت، گسترش مسیحیت در آسیای مرکزی، و شعر عرفانی فارسی است. از آثارش: آغاز دین مجوسی و دین زردشتی (۱۹۳۰)؛ فهرست کرسی های ایالات ایرانشهر (۱۹۳۵)؛ آغاز زبان فارسی غنایی زاهدانه و صوفیانه (۱۹۳۸)؛ مکاشفۀ فارسی ایاتکار جاماسب (۱۹۳۹)؛ دیاتسرون نوشتۀ تاتیانوس مسیحی سریانی که گویا در نیمۀ قرن ۱۳م در روزگار پادشاهی ایلخانان در ایران از سریانی به فارسی ترجمه شد. مسینا این اثر را به ایتالیایی برگرداند و با ترجمۀ فارسی آن به چاپ رساند (رم، ۱۹۵۱).
خاورشناس ایتالیایی. در دانشگاه برلین نزد استادانی چون مارکوارت زبان های پهلوی، اوستایی و فارسی جدید، مذاهب و تاریخ و تمدن و ادبیات ایران باستان را فراگرفت. در ۱۹۳۰ در رشتۀ زبان های ایران باستان دانشنامۀ دکتری گرفت. در ۱۹۳۷ به ایران سفر کرد. از ۱۹۴۰ استاد زبان و ادبیات ایرانی، به ویژه زبان های ایران باستان، در دانشگاه رم بود. پژوهش هایش دربارۀ زبان های آرامی و پهلوی، متون و موضوعات مقدس دینی در ایران باستان، خاستگاه مجوسان در سنّت زردشتی، مانویّت، گسترش مسیحیت در آسیای مرکزی، و شعر عرفانی فارسی است. از آثارش: آغاز دین مجوسی و دین زردشتی (۱۹۳۰)؛ فهرست کرسی های ایالات ایرانشهر (۱۹۳۵)؛ آغاز زبان فارسی غنایی زاهدانه و صوفیانه (۱۹۳۸)؛ مکاشفۀ فارسی ایاتکار جاماسب (۱۹۳۹)؛ دیاتسرون نوشتۀ تاتیانوس مسیحی سریانی که گویا در نیمۀ قرن ۱۳م در روزگار پادشاهی ایلخانان در ایران از سریانی به فارسی ترجمه شد. مسینا این اثر را به ایتالیایی برگرداند و با ترجمۀ فارسی آن به چاپ رساند (رم، ۱۹۵۱).
wikijoo: مسینا،_جوزپه_(۱۸۹۳ـ۱۹۵۱)