مسیر مرکزی تجارت برده و عاج

تا ۱۵۰ سال پیش، میلیون ها آفریقایی توسط شکارچیان برده اسیر شدند. آن ها را به زنجیر می بستند و مجبور میکردند چند صد کیلومتر پیاده روی کنند تا برای مثال به مزرعه داران فروخته شوند که به عنوان نیروی کار ارزان در مزارع مورد استفاده قرار گیرند. آفریقای مرکزی و شرقی یکی از اصلی ترین مناطقی بود که شکارچیان و تاجران برده، که بیشتر آن ها عرب بودند، معاملات خود را انجام می دادند. آنها قربانیان خود را به عنوان مثال در برخی از مناطق که امروزه بخشی از جمهوری دموکراتیک کنگو است و در بخش های غربی و مرکزی تانزانیا امروزی دستگیر می کردند. بردگان به ساحل و از آنجا به جزیره زنگبار آورده می شدند و بیشتر در کشورهای عربی، ایران، هند، موریتانی و یونان فروخته می شدند.
به طور رسمی، تجارت برده در سال ۱۸۷۳ تحت فشار بریتانیا ممنوع شد، اما به مدت چندین سال مخفیانه ادامه یافت. یکی از مسیرهایی که کاروان های بازرگانان از آن استفاده می کردند از اوجیجی در ساحل دریاچه تانگانیکا شروع شده و بیش از ۱۲۰۰ کیلومتر را طی کرده به باگامویو، درست روبروی زنگبار در سرزمین اصلی تانزانیا، به پایان می رسید. کارشناسان این مسیر را به عنوان مسیر اصلی از سه مسیری که برای شرق آفریقا مستند شده است، در نظر می گیرند. یادگارهایی از این مسیر هنوز از گذشته مشهود هستند مانند قلعه های عربی و سایر بناهای تاریخی یا بخش هایی از مسیر راه. شش مرکز در امتداد مسیر بردگان مرکزی شناسایی شده است که شامل باگامویو، مامبویا، مپوآوا، کیلی متیند، کویهارا و اوجیجی باگامویو می شود، زیرا به دلیل موقعیت آن در امتداد اقیانوس هند و بندر و شهر اصلی در امتداد سواحل تانزانیا است. از باگامویو، برده ها به زنگبار فرستاده می شدند، جایی که بازار برده ها و ساختمان هایی مانند کاروانسرا، خانه گمرک و قلعه قدیمی وجود دارد.