مسیحیت در ژاپن

مسیحیت یکی از مذاهب اقلیت در کشور ژاپن است. کمتر از یک درصد[ ۱] [ ۲] [ ۳] تا ۱٫۵ درصد[ ۴] از جمعیت این کشور ادعای باور یا وابستگی به مسیحیت دارند. اگرچه مسیحیت به طور رسمی در سال ۱۶۱۲ ممنوع شد و امروزه به طور انتقادی به عنوان یک «دین استعماری» خارجی به تصویر کشیده می شود، اما مسیحیت برای بیش از چهار قرن در شکل گیری رابطه بین دین و دولت ژاپن نقش داشته است. [ ۵] همهٔ فرقه های شناخته شده سنتی مذهب مسیحی، از جمله کلیسای کاتولیک، پروتستانتیسم و ارتدکس در ژاپن کنونی وجود دارند.
فرهنگ مسیحی در ژاپن به طور کلی تصویر مثبتی دارد. [ ۶] اکثر مردم ژاپن دارای مذهب شینتو یا بودایی هستند. اکثر زوج های ژاپنی، معمولاً ۶۰ تا ۷۰ درصد، در مراسم مسیحی «غیر مذهبی» ازدواج می کنند. این امر باعث می شود عروسی های مسیحی تأثیرگذارترین جنبه مسیحیت در ژاپن معاصر باشد. [ ۷]
«کریستو کئو» کلمه ای ژاپنی به معنی مسیحی ( キリスト教, Kirisuto - kyō؟ ) است که ترکیبی از «کریستو» ( キリスト ) اقتباس ژاپنی از کلمه پرتغالی «مسیح»، Cristo، و «کئو» برای آموزه ( 敎, kyō؟, آموزش یا دستور، از چینی میانه kæ̀w 敎 ) ، مانند بوکئو Bukkyō ( 仏教، واژه ژاپنی برای بودیسم ) است. [ ۸]
اگرچه نسطوری احتمالاً در اوایل قرن سیزدهم وارد ژاپن شد، اولین ظهور قطعی مسیحیت سازمان یافته در ژاپن، ورود مردم پرتغال کلیسای کاتولیک در سال ۱۵۴۹ بود. [ ۹] مبلغان مذهبیپادشاهی ناوار، فرانسیسکو خاویر با سه نوکیش کاتولیک ژاپنی که قصد راه اندازی کلیسا در ژاپن را داشتند به ژاپن رسید. مردم محلی مردمان ژاپنی در ابتدا تصور می کردند که این خارجی ها از اهالی هند هستند و مسیحیت یک «دین های هندی جدید است». این برداشت های اشتباه به دلیل روابط موجود بین پرتغالی ها و هند بود. ایالت هندی گوا در آن زمان پایگاه مرکزی هند پرتغالی بود و بخش قابل توجهی از خدمه کشتی های آن ها مسیحیان هندی بودند. [ ۱۰] بعدها، فعالیت های تبلیغی کلیسای کاتولیک منحصراً توسط فرمان های یسوعی ها و راهبان صدقه گیر مانند فرانسیسکن ها و فرقه دومینیکن انجام شد. فرانسیس خاویر ( بعداً به خاطر کار تبلیغی خود قدیس کاتولیک شد ) ، [ ۱۱] کوسمی د تورس ( کشیشی یسوعی ) ، و خوآن فرناندیز اولین کسانی بودند که به امید آوردن مسیحیت به ژاپن وارد کاگوشیما شدند. خاویر و فرقه یسوعی ها از احترام خوبی بین مردم برخوردار بودند و به نظر می رسد تلاش های او با جامعه ای پر رونق از نوکیشان پاداش داده شده است. [ ۱۲] هنگام غسل تعمید، به این نوکیشان «نام مسیحی» پرتغالی داده شد و تشویق شدند تا عادات فرهنگی غربی را اتخاذ کنند. این عمل باعث ایجاد سوءظن شد که نوکیشان در واقع عوامل خارجی هستند که برای براندازی نظم اجتماعی محلی کار می کنند. [ ۱۲]