مسیحیت در چین

مسیحیت در چین ( انگلیسی: Christianity in China ) مسیحیت یک اقلیت مذهبی شناخته شده در چین است. تعداد مسیحیان ساکن در چین مورد مناقشه است زیرا هیچ ثبت رسمی وجود ندارد. ارقام بین ۴۰ تا ۷۰ میلیون توسط منابع مختلف دولتی و مستقل پیشنهاد شده است. [ ۱] [ ۲] [ ۳] مسیحیت، به ویژه پروتستانتیسم، سریع ترین رشد جامعه مذهبی در چین است. [ ۱]
مدافع مسیحی آرنوبیوس ( درگذشته حدود ۳۳۰ پس از میلاد ) در اثر خود در دفاعیات مسیحی «در برابر بت ها: کتاب دوم» ادعا کرد که مسیحیت به سرزمین سریکا ( نام رومی قدیمی برای شمال چین ) رسیده است. [ ۴] با این حال، تا به امروز، شواهد یا دانش باستان شناسی کمی در مورد کلیسای پیش از کلیسای کلیسای شرق در چین و یا کلیسای توچاری وجود دارد.
دو راهب ( احتمالاً کلیسای شرق ) در قرن ششم قبل از قاچاق تخم کرم ابریشم به امپراتوری بیزانس در هند، مسیحیت در هند را موعظه و تبلیغ می کردند. [ ۵]
اولین سند ورود مسیحیت به چین بر روی یک لوح سنگی قرن هشتم به نام سنگ یادبود شیان نوشته شده است. در این کتاب آمده است که مسیحیان در سال ۶۳۵ به پایتخت دودمان تانگ رسیدند و اجازه یافتند عبادتگاه هایی تأسیس کنند و دین خود را تبلیغ کنند. رهبر مسافران مسیحی آلوپن بود، [ ۶] و ملاقات او با تای زونگ تاثیرگذارترین تحول در تاریخ مسیحیت چین بود که منجر به گسترش این دین به میزانی بسیار بیشتر از هر زمان دیگری شد. [ ۷]
برخی از محققان مدرن این پرسش را مطرح می کنند که آیا کلیسای نسطوری اصطلاح مناسب برای مسیحیتی است که در چین انجام می شد، زیرا به آنچه نسطوریوس موعظه می کرد پایبند نبود. آنها در عوض ترجیح می دهند به آن به عنوان «کلیسای شرق» اشاره کنند، اصطلاحی که اشکال مختلف مسیحیت اولیه در آسیا را در بر می گیرد. [ ۸]
علیرغم اینکه مورخ سلسله تانگ معمولاً برخی از عناصر تاریخ مسیحیت و مسیحیت را در نوشتن ترجمه خود اشتباه کرده است، [ ۹] جامعه قابل توجهی از محققان بودند که عهد عتیق و عهد جدید به زبان چینی کلاسیک ترجمه کردند و آنها را کاملاً درک کرد. [ ۱۰]
در سال ۸۴۵، در اوج آزار و اذیت بزرگ ضد بودایی در دوره سلطنت امپراتور ووزونگ تانگ فرمان داد که بودیسم، مسیحیت و مزدیسنا ممنوع شود، دارایی های قابل توجهی از این ادیان از طرف دولت چین ضبط شده است.