مسیحیت در استرالیا

مسیحیت در استرالیا ( انگلیسی: Christianity in Australia ) مسیحیت بزرگ ترین دین در استرالیا است که در مجموع ۴۳٫۹٪ از جمعیت سراسر کشور با یک فرقه مسیحی شناسایی می شوند. حضور مسیحیت در استرالیا با تأسیس اولین مستعمره بریتانیا در نیو ساوت ولز در سال ۱۷۸۸ مصادف شد.
ردپای مسیحی در جامعه و فرهنگ استرالیا همچنان گسترده است، به ویژه در زمینه های رفاه اجتماعی و ارائه آموزش و در برگزاری جشن هایی مانند عید پاک و کریسمس. اگرچه قانون اساسی استرالیا در سال ۱۹۰۱ از آزادی ادیان و جدایی دین از دولت محافظت می کند، کلیسای انگلستان در اوایل دوره استعمار، زمانی که کلیسای کاتولیک سرکوب شد و فرقه گرایی تا قرن بیستم یکی از ویژگی های سیاست استرالیا بود، از امتیازات قانونی برخوردار بود، همان طور که کلیسا و دولت در تلاش برای تبدیل جمعیت بومی به مسیحیت بودند.
قبل از تماس با اروپا، بومیان استرالیا آداب و رسوم دین آنیمیست های، روزگار رؤیا را انجام می دادند. کاتولیک های پرتغالی و اسپانیایی و پروتستان های هلندی و انگلیسی از قرن هفدهم به آب های استرالیا وارد شدند.
در میان اولین کاتولیک هایی که استرالیا را دیدند، خدمه یک سفر اسپانیایی در سال های ۱۶۰۵–۱۶۰۶ بودند. در سال ۱۶۰۶، رهبر اکسپدیشن، پدرو فرناندز دی کویروس، در هبریدز نو فرود آمد و با اعتقاد به این که قاره افسانه ای جنوبی است، نام آن را «سرزمین جنوبی روح القدس» گذاشت: Austrialis del Espiritu Santo در اواخر همان سال، معاون او لوییز تورس از طریق تنگه تورس استرالیا حرکت کرد. دریانورد انگلیسی جیمز کوک در سال ۱۷۷۰ گزارشی از سواحل شرقی حاصلخیز استرالیا تهیه کرد و در نهایت تضمین کرد که بنیادهای مسیحی استرالیا منعکس کننده فرقه های بریتانیایی ( با اکثریت پروتستان و عمدتاً اقلیت ایرلندی و کاتولیک ) باشد.
حضور دائمی مسیحیت در استرالیا با ورود اولین ناوگان کشتی های محکومان بریتانیا به سیدنی در سال ۱۷۸۸ آغاز شد. کشیش ریچارد جانسون از کلیسای انگلستان به عنوان کشیش ناوگان و شهرک سازی مجوز دریافت کرد. در اوایل دوران استعمار، روحانیون کلیسای انگلستان از نزدیک با فرمانداران همکاری می کردند. جانسون توسط فرماندار، آرتور فیلیپ به بهبود «اخلاق عمومی» در مستعمره مشغول شد، اما او همچنین به شدت در بهداشت و آموزش مشارکت داشت.