مسکن گاه. [ م َ ک َ ] ( اِ مرکب ) محل سکونت. جای باشش : همتش بین و دل و جای و شناخت کو کجا بگزید و مسکن گاه ساخت.
مولوی.
فرهنگ فارسی
( اسم ) محل سکونت مسکن جایگاه : همتش بین و دل وجان و شناخت کو کجا بگزید و مسکن گاه ساخت . ( مثنوی ) توضیح با اینکه مسکن اسم مکان است پسوند مکان فارسی بدان الحاق شده معبد جای .
