مسکن در افغانستان، طبق گزارش ادارهٔ UNHCR سازمان ملل حدود ۴٫۶ میلیون افغانستانی پس از سال ۲۰۰۲ م. پس به وطن بازگشته اند که در این صورت ۲۵ درصد نفوس بالای این خاک در مدت کوتاه به شمول رشد طبیعی اضافه گردیده است. در این صورت لازم است که این نفوس دوباره به مسکن پدری خود برمی گشتند ولی بنا بر فاکتورهای ۴۰٪ این نفوس به خانهٔ اصلی خود برنگشتن بلکه اکثر این ها شهرنشین شدند که شهرها به مشکلات مسکن آب فاضلاب و غیره مبتلا گشته اند. [ ۱] تعداد بالاثر جنگ های طالبان و حوادث طبیعی نیز بی خانه و بی شغل گردیده اند. شهر کابل زیادترین گدا را در منطقه با خود دارد. یعنی در هر صد متر یکنفر گدا از شما پول طلب می کند. کودکان کارهای شاقه را انجام می دهد. بالاثر بی کاری سطح جنایات بلند رفته است. حدود بیشتر از یک میلون نفر مبتلا به مصرف مواد مخدر مبتلا بوده که تعداد زیادی از آن جوانان بی کار، بی مسکن و بی خانواده اند؛ که این ها بعضاً مورد استفادهٔ دشمنان افغانستان قرار می گیرند. پس از سال ۲۰۰۲ که مردم در مدت کوتاه به خانه ها و شهرهای ویران شدهٔ خود برگشتن به مشکل بالا رفتن قیمت زمین و مواد ساختمانی مواجه گردیدند، بناعاً تعداد دیار اصلی خود را رها کردند. در بعضی محلات که هنوز امنیت تأمین نگردیده مردم آن محلات در شهرها پناه آورده اند که وضع رقت بار دارند. طبق بررسی وزارت شهرسازی و مسکن افغانستان حدود ۱٬۲۶۰٬۰۰۰ مسکن طور فوری برای بی جاشدگان ضرورت است؛ که ۷۰٪ این خانه ها در روستاها و ۳۰٪ در شهرها باید ساخته شود.
تعداد بازگشت مهاجران افغانستانی و بیجاشدگان داخلی
طبق که در جدول دیده می شود تعداد بی جاشدگان از بازگشت ۳ چند اضافه می باشد. [ ۲]
مطابق به مادهٔ ۱۴ پاراگراف ۱–۲ - و مادهٔ ۳۸ قانون اساسی افغانستان هر افغان که در افغانستان زندگی می کند، حق داشتن سرپناه را دارد. دولت از آن حمایت می کند. بدین منظور مردم می توانند در محلات و قسمت های که ممنوع نباشد، رایگان برای خود سرپناه اعمار نمایند؛ تا زمانی که مراجع با صلاحیت دولت امر ندهد، هیچ مرجع حق تخریب او را ندارد. بدین منظور شهر کابل که پایتخت افغانستان است ۶۸٪ مردم در خانه های بدون نقشه و برنامه حیات به سر می برند. و دولت از سرپناه که سقف داشته باشد حمایت می کند. در بعضی شهرهای بزرگ آن عده منازل خود سر که نیم کاره باشد و تا هنوز سقف آن اعمار نشده باشد دولت ممانعت می نماید. به استثنای باشندگان ایالت پشتونستان پاکستان، بلوچستان، و مهاجران قبول شده در جامعهٔ افغانی دیگر هیچ خارجی حق خرید زمین و ملکیت را ندارند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتعداد بازگشت مهاجران افغانستانی و بیجاشدگان داخلی
طبق که در جدول دیده می شود تعداد بی جاشدگان از بازگشت ۳ چند اضافه می باشد. [ ۲]
مطابق به مادهٔ ۱۴ پاراگراف ۱–۲ - و مادهٔ ۳۸ قانون اساسی افغانستان هر افغان که در افغانستان زندگی می کند، حق داشتن سرپناه را دارد. دولت از آن حمایت می کند. بدین منظور مردم می توانند در محلات و قسمت های که ممنوع نباشد، رایگان برای خود سرپناه اعمار نمایند؛ تا زمانی که مراجع با صلاحیت دولت امر ندهد، هیچ مرجع حق تخریب او را ندارد. بدین منظور شهر کابل که پایتخت افغانستان است ۶۸٪ مردم در خانه های بدون نقشه و برنامه حیات به سر می برند. و دولت از سرپناه که سقف داشته باشد حمایت می کند. در بعضی شهرهای بزرگ آن عده منازل خود سر که نیم کاره باشد و تا هنوز سقف آن اعمار نشده باشد دولت ممانعت می نماید. به استثنای باشندگان ایالت پشتونستان پاکستان، بلوچستان، و مهاجران قبول شده در جامعهٔ افغانی دیگر هیچ خارجی حق خرید زمین و ملکیت را ندارند.
wiki: مسکن در افغانستان