مسکره

لغت نامه دهخدا

( مسکرة ) مسکرة. [ م ُ ک ِ رَ ] ( ع ص ) تأنیث مسکر. مست کننده. مستی آرنده. رجوع به مسکر و اسکار شود.
مسکره. [ م َ ک َ رَ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان عثمانوند بخش مرکزی شهرستان کرمانشاهان ، واقع در 41هزارگزی جنوب غربی کرمانشاه و یک هزارگزی سرجوب ،با 330 تن سکنه. آب آن از زه آب رودخانه آهوران و راه آن مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5 ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) مونث مسکر جمع : مسکرات
دهی در شهرستان کرمانشاهان

پیشنهاد کاربران

بپرس