مسوکوسم

مسوکوسم یا محیط میانی[ ۱] ( به انگلیسی: Mesocosm ) ، یک ابزار تجربی برای کنترل شرایط محیط زیست است که بخش کوچکی از محیط زیست را در شرایط کنترل شده ارزیابی می کند. در این راه، مسوکوسم یک پیوند بین مطالعات میدانی مشاهده شده که در محیط های طبیعی اما بدون تکرار انجام می شوند و آزمایش های کنترل شده ای که روی آن ها صورت می گیرد ایجاد می کند.
هنگامی که به دنبال یک تجربه آزمایشگاهی هستید، آزمایشگر نمی تواند هر احتمال ممکن را که به طور معمول در محیط طبیعی روی می دهد در نظر بگیرد. مسوکوسم برای ارزیابی اینکه چگونه موجودات یا جوامع، ممکن است به تغییرات زیست محیطی واکنش نشان دهند را از طریق دستکاری عمدی متغیرهای محیطی مانند افزایش دما، دی اکسید کربن یا سطوح pH استفاده می شود.
مزیت مسوکوسم فراهم کردن مطالعات با آنچه که ما در حال حاضر می دانیم با عوامل مؤثر مثبت و منفی که ممکن است در ناحیه موضوع مورد علاقه ما تولید شود. دستکاری هر چیزی می تواند به ما ایده ای بدهد به عنوان اینکه چه انتظاری می رود که چیزی در آن اکوسیستم یا محیط اتفاق بیفتد. برای مسوکوسمs داخلی، اتاق های رشد به ما اجازه کنترل آزمایش را می دهند. شما می توانید گیاهانی را در اتاق رشد قرار داده و هوا، درجه حرارت، گرما و نور را دستکاری کرده و اثرات آن را زمانی که به هر یک از این عوامل مقادیر متفاوتی می دهید مشاهده کنید. اگرچه گاهی گلخانه در مطالعات انجام شده در مسوکوسم نقش دارد، اما ممکن است که آب و هوا را تحریک کند در نتیجه، داده ها ناکارآمد خواهند شد.
استفاده از اتاق رشد برای یک تجربه آزمایشگاهی است که گاهی با توجه به مقدار محدود از فضا، یک نقطه ضعف به حساب می آید. نقطه ضعف دیگر استفاده از مسوکوسمs این است که به اندازه کافی از محیط زیست تقلید نمی کند که این کار باعث ایجاد ارگانیسمی جهت جلوگیری از انجام یک واکنش خاص در مقابل رفتار طبیعی آن محیط می شود.
• مازئو و همکارانش به بررسی عادات غذایی گرگ ماهی ها ( Hoplias malabaricus ) هنگامی که در معرض مقادیر مختلف بین فیتوپلانکتون و زئوپلانکتون قرار گرفته اند پرداختند. آن ها سه ماه قبل از انجام آزمایش، میزان بارش و درجه حرارت هوا را در حالت متوسط قرار داده و محیط نیمه گرم سیری را برای آن ها فراهم کردند. آن ها با استفاده از ۱۲ واحد استخر آب که با شن و ماسه و دیگر گیاهان پر شده بودند، آن ها را تا زمانیکه محیط برای بیرون آمدن فیتوپلانکتون ها مناسب شود در انزوا نگه داشتند. پس از آماده سازی دقیق، Mazzeo و همکارانش شروع به آزمایش استخرهای تقسیم شده به دسته های مختلف ( زئوپلانکتون و فیتوپلانکتون ) کرده و ۳ آزمایش بر روی آن ها انجام دادند: ( multidentata Jenynsia با زئوپلانکتون و فیتوپلانکتونها ) ، ( juvenile Hoplias malabaricus با زئوپلانکتون و فیتوپلانکتونها ) و ( Large Hoplias malabaricus, Jenynsia multidentata با زئوپلانکتون، و فیتوپلانکتون ) و تفاوت زیست توده ها را در شرایط مختلف مشاهده کردند.
• فلاناگان و مک کالی، اثرات گرم شدن آب و هوا در غلظت دی اکسید کربن را در استخر کم عمق با ایجاد هشت سیلندر استوانه ای شکل در مسوکوسمs بررسی کردند. آن ها آن را به ۴ گروه کنترل شده در حوضچه های دانشگاه کلگری تقسیم کرده و ۴ آزمایش بر روی آن ها انجام دادند. آن دسته از ماهی هایی که در مسوکوسمهایی که در قسمت پایین دهانه بودند در عمق همان حوضچه غوطه ور شدند. با دقتی که در هر گونه تغییر میزان رسوبات و درجه حرارت داشتند، تولید زئوپلانکتون ها و جلبک ها با موفقیت انجام شد. پس از دستکاری ( پمپاژ گرما به آب ) ، آن ها رسوبات ته حوضچه را برای میزان غلظت دی اکسید کربن اندازه گیری کردند. پس از جمع آوری داده ها و تجزیه و تحلیل آن، فلاناگان و مک کالی به این نتیجه رسیدند که با توجه به گرم شدن محیط زیست در حوضچه، دی اکسید کربن در محیط اطراف آن افزایش می یابد و به طور غیرمستقیم تغییرات جزئی در چرخه کربن محیط اکوسیستم به وجود می آورد.
• مسوکوسم ها برای مطالعه تأثیر آلاینده ها در محیط های دریایی مفید بوده و همچنین قابلیت ارائه آزمایش های کنترل شده ای را دارند که که می توانند در محیط دریایی طبیعی انجام شوند. از سال ۱۹۷۶، آزمایشگاه تحقیقات دریایی ( MERL ) در دانشگاه رود آیلند، شروع به انجام مطالعات آلودگی زیست محیطی و مطالعات دریایی تجربی با استفاده از مخازن مسوکوسم کرد.