مسعودیان
لغت نامه دهخدا
دانشنامه آزاد فارسی
طایفۀ کُرد شبانکاره، از طوایف چادرنشین و گله دار فارس در قرون اول اسلامی. بزرگان این طایفه تا دورۀ فضلویه اعتباری نداشتند، اما پس از آن که امارت قلعۀ متروکۀ سهاره را از فضلویه دریافت کردند، آن قلعه را تجدید عمارت کردند و در آن جا سکنی گزیدند و در ناحیۀ فیروزآباد به قدرتی تبدیل شدند. رکن الدوله خمارتکین نیز در همان جا اقطاعی به بزرگانشان داد. در اوایل دورۀ جلال الدین ملکشاه سلجوقی، دو تن از پسران مجدالدولۀ رازی را به فیروزآباد فرستادند و آن جا را به اقطاع ایشان دادند. امیرویۀ مسعودی، سرکرده این مردم، پسران مجدالدوله را کشت و فیروزآباد را به تصرّف خود درآورد. او پس از مدتی بخش بزرگی از نواحی همجوار فیروزآباد را به دست آورد و به قدرتی بزرگ تبدیل شد و سرانجام در جنگ با حاکم کازرون به قتل رسید. فرزندش ویشتاسب به دولت شبانکارگان پناه برد و امارت ناحیۀ فیروزآباد را گرفت. اتابک جاولی او را به همراه بسیاری از امیران موروثی فارس برانداخت. با این حال بعضی از بزرگان مسعودی نظیر سیاه میل و دو سه تن از پسران ابوالهیج، در نیمۀ اول قرن ۶ق، از بزرگان فارس بودند.
wikijoo: مسعودیان
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید