مسعود عربشاهی ( زاده ۱۹ شهریور ۱۳۱۴ – درگذشته ۲۵ شهریور ۱۳۹۸ ) نقاش و تندیس ساز ایرانی بود. وی یکی از نقاشان پیشرو و از شاخص ترین هنرمندان مفهومی ایران بود.
مسعود عربشاهی در ۱۹ شهریور ۱۳۱۴ در تهران زاده شد. اما ریشه او به شهر کهک از توابع استان قم می رسد. او تک فرزند خانواده بود. مسعود عربشاهی در دوره نوجوانی و بین سال های ۱۳۲۸ تا ۱۳۳۵ تحت نظر محمود اولیا شروع به آموختن نقاشی کرد و سپس برای تحصیل بین سال های ۱۳۳۵ تا ۱۳۳۷ در رشته نقاشی به هنرستان تجسمی پسران تهران رفت. یکی از استادان او شکوه ریاضی بود که دانش آموخته مدرسه عالی ملی هنرهای زیبا ( مدرسه بوزار ) پاریس فرانسه و نقاشی نوگرا بود. شکوه ریاضی نقشی تعیین کننده ای برای بسیاری از هنرجویان خود از جمله عربشاهی و همکلاسی های او مانند صادق تبریزی، منصور قندریز، فرامرز پیل آرام داشت. عربشاهی در این سال ها از روی اشیاء و نقوش در موزه ها نسخه برداری می کرد و از مفرغهای لرستان، هنر ایلام و میان رودان که به آن ها بیشتر علاقه داشت در نقاشی هایش تأثیر می گرفت.
... [مشاهده متن کامل]
صادق تبریزی دربارهٔ این بخش از زندگی عربشاهی چنین می گوید: «دوران نوجوانی را در محضر محمود اولیا به شناخت نقاشی واقعگرا و رنگ های طبیعت و دست یابی به طراحی دقیق اشیاء و انسان سپری کرد. کسانی که شاهد این دوره از کوشش او بوده اند تعهد وی را برای پایه ریزی یک نقاشی حساب شده می ستایند. »
پس از گرفتن دیپلم، دو سال در ادارهٔ فرهنگ و هنر به عنوان طراح گرافیک مشغول به کار شد. در همین دوره بود که در کارگاه های سفال و سرامیک وزارت فرهنگ و هنر با شیوهٔ کار با این مواد و رنگ های لعابی آشنا شد.
مسعود عربشاهی در سال ۱۳۴۰ ( خورشیدی ) وارد هنرکدهٔ هنرهای تزئینی شد و در همان سال ازدواج کرد. استادان این سال های او کسانی مانند حسین کاظمی، کریم امامی و شماری استاد فرانسوی بودند.
او نخستین نمایشگاه خود را در سال ۱۳۴۳ ( خورشیدی ) برگزار کرد. عربشاهی در سال ۱۳۴۷ ( خورشیدی ) با مدرک کارشناسی ارشد معماری داخلی از دانشگاه هنر فارغ التحصیل شد. او همراه با تحصیلات دانشگاهی در رشتهٔ نقاشی، مجسمه سازی، معماری، موفق شد به شیوه ای خاص، با درهم آمیختن نمادهای اساطیری در سنگ نبشتهها، خطوط و نقش های اسرارآمیز، بیان گر یگانگی و القای جهتی باشد که با شناخت در مسیری ماهرانه دنبال شده است.
مسعود عربشاهی در ۱۹ شهریور ۱۳۱۴ در تهران زاده شد. اما ریشه او به شهر کهک از توابع استان قم می رسد. او تک فرزند خانواده بود. مسعود عربشاهی در دوره نوجوانی و بین سال های ۱۳۲۸ تا ۱۳۳۵ تحت نظر محمود اولیا شروع به آموختن نقاشی کرد و سپس برای تحصیل بین سال های ۱۳۳۵ تا ۱۳۳۷ در رشته نقاشی به هنرستان تجسمی پسران تهران رفت. یکی از استادان او شکوه ریاضی بود که دانش آموخته مدرسه عالی ملی هنرهای زیبا ( مدرسه بوزار ) پاریس فرانسه و نقاشی نوگرا بود. شکوه ریاضی نقشی تعیین کننده ای برای بسیاری از هنرجویان خود از جمله عربشاهی و همکلاسی های او مانند صادق تبریزی، منصور قندریز، فرامرز پیل آرام داشت. عربشاهی در این سال ها از روی اشیاء و نقوش در موزه ها نسخه برداری می کرد و از مفرغهای لرستان، هنر ایلام و میان رودان که به آن ها بیشتر علاقه داشت در نقاشی هایش تأثیر می گرفت.
... [مشاهده متن کامل]
صادق تبریزی دربارهٔ این بخش از زندگی عربشاهی چنین می گوید: «دوران نوجوانی را در محضر محمود اولیا به شناخت نقاشی واقعگرا و رنگ های طبیعت و دست یابی به طراحی دقیق اشیاء و انسان سپری کرد. کسانی که شاهد این دوره از کوشش او بوده اند تعهد وی را برای پایه ریزی یک نقاشی حساب شده می ستایند. »
پس از گرفتن دیپلم، دو سال در ادارهٔ فرهنگ و هنر به عنوان طراح گرافیک مشغول به کار شد. در همین دوره بود که در کارگاه های سفال و سرامیک وزارت فرهنگ و هنر با شیوهٔ کار با این مواد و رنگ های لعابی آشنا شد.
مسعود عربشاهی در سال ۱۳۴۰ ( خورشیدی ) وارد هنرکدهٔ هنرهای تزئینی شد و در همان سال ازدواج کرد. استادان این سال های او کسانی مانند حسین کاظمی، کریم امامی و شماری استاد فرانسوی بودند.
او نخستین نمایشگاه خود را در سال ۱۳۴۳ ( خورشیدی ) برگزار کرد. عربشاهی در سال ۱۳۴۷ ( خورشیدی ) با مدرک کارشناسی ارشد معماری داخلی از دانشگاه هنر فارغ التحصیل شد. او همراه با تحصیلات دانشگاهی در رشتهٔ نقاشی، مجسمه سازی، معماری، موفق شد به شیوه ای خاص، با درهم آمیختن نمادهای اساطیری در سنگ نبشتهها، خطوط و نقش های اسرارآمیز، بیان گر یگانگی و القای جهتی باشد که با شناخت در مسیری ماهرانه دنبال شده است.
