مِسروپ داوتی تاغیادیان[ ۱] ( به ارمنی: Մեսրոպ Դավթի Թաղիադյան ) ( زاده ۳ ژانویه ۱۸۰۳ حومه شهر ایروان، ارمنستان - درگذشته ۲۸ مه ۱۸۵۸ شیراز، ایران ) یکی از بزرگترین نویسندگان، شاعران و روزنامه نگاران تاریخ ادبیات ارمنی در قرن نوزدهم میلادی است
وی در ۳ ژانویه ۱۸۰۳ در محله «دزوراگیوغ»[ ۲] شهر ایروان، ارمنستان متولد شد دوران کودکی خود را در باغ ها و در کنار هرازدان ( رود ) گذرانید او کودکی بسیار جسور بود وی در سن ۱۲ سالگی برای تعلیم به شخصی «آوانس آسکاریان» مراجعه می کند و پس از مدتی به همین منظور نزد شخص دیگری به نام «آوانس وارتاپت» می رود این مرد که بسیار جسور و روشن ضمیر بوده و از علم و دانش بهره فراوان داشت با موسیقی کلیسایی بسیار آشنا بود. تاغیادیان در مدت یکسالی که با او بود خواندن و نوشتن را به خوبی آموخت و در سال ۱۸۱۶ برای بار سوم به فرد دیگری با نام «بوغوس وارتاپت قراداقی» مراجعه کرد و نزد وی دستور زبان ارمنی را به خوبی فرا گرفت. در سال ۱۸۱۷ بعنوان منشی در «کلیسای وانک» اچمیادزین مشغول کار شد و در سال ۱۸۲۱ خلیفه اعظم یپرم موقعی که می خواست به قره باغ برود تاغیادیان را نیز همراه خود برد
در بهار ۱۸۲۳ بعد از گذشتن از رود ارس به تبریز رفت و سه سال بعد وارد دانشگاه روحانی انگلیس در کلکته شد. در آنجا با فردی به نام «هیبرپروفسور» به تعلیم پرداخت. در سال ۱۸۳۱ در دیر مجاور کلیسای استفانوس مقدس مدرسه ای به نام «آمناپرکیچ» دارشام ( دره شنب ) در نزدیکی جلفا بنا کرد. سپس در سال ۱۸۳۳ در مدرسهٔ وانک اچمیادزین ارمنستان مشغول تدریس شده و پس از آن به به تبریز رفت و در آنجا به تدریس انگلیسی به شاهزاده ملک قاسم میرزا پسر عباس میرزا نایب السلطنه پرداخت. در سال ۱۸۳۹ بعد از فوت همسرش به کلکته رفته و در کالج انگلیسی شروع به تدریس کرد بعد از آن مدرسه ای به نام «سورپ ساندوخت» تأسیس کرد و سپس مدتی چاپخانه خود را به «چحیرا» برد و مدرسه ای نیز در آنجا افتتاح کرد او همچنین مجله ده روزه ای به نام «آزگاسر آرارتیان» در کلکته منتشر ساخت. در فاصله سال های ۱۸۳۴۵ تا ۱۸۵۳ به این فکر افتاد که مجله اش را مرتباً ماهی سه بار منتشر سازد ولی موفق به این کار نشد. تاغیادیان در کلکلته ۱۸ جلد کتاب نوشت و ترجمه کرد او شاعر نویسنده مورخ مترجم زبردستی بود و به زبان های ارمنی فارسی یونانی انگلیسی لاتین هندسی تسلط کافی داشت وی توانست با کمک مردم خیرخواه کتاب های خود را به چاپ برساند
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفوی در ۳ ژانویه ۱۸۰۳ در محله «دزوراگیوغ»[ ۲] شهر ایروان، ارمنستان متولد شد دوران کودکی خود را در باغ ها و در کنار هرازدان ( رود ) گذرانید او کودکی بسیار جسور بود وی در سن ۱۲ سالگی برای تعلیم به شخصی «آوانس آسکاریان» مراجعه می کند و پس از مدتی به همین منظور نزد شخص دیگری به نام «آوانس وارتاپت» می رود این مرد که بسیار جسور و روشن ضمیر بوده و از علم و دانش بهره فراوان داشت با موسیقی کلیسایی بسیار آشنا بود. تاغیادیان در مدت یکسالی که با او بود خواندن و نوشتن را به خوبی آموخت و در سال ۱۸۱۶ برای بار سوم به فرد دیگری با نام «بوغوس وارتاپت قراداقی» مراجعه کرد و نزد وی دستور زبان ارمنی را به خوبی فرا گرفت. در سال ۱۸۱۷ بعنوان منشی در «کلیسای وانک» اچمیادزین مشغول کار شد و در سال ۱۸۲۱ خلیفه اعظم یپرم موقعی که می خواست به قره باغ برود تاغیادیان را نیز همراه خود برد
در بهار ۱۸۲۳ بعد از گذشتن از رود ارس به تبریز رفت و سه سال بعد وارد دانشگاه روحانی انگلیس در کلکته شد. در آنجا با فردی به نام «هیبرپروفسور» به تعلیم پرداخت. در سال ۱۸۳۱ در دیر مجاور کلیسای استفانوس مقدس مدرسه ای به نام «آمناپرکیچ» دارشام ( دره شنب ) در نزدیکی جلفا بنا کرد. سپس در سال ۱۸۳۳ در مدرسهٔ وانک اچمیادزین ارمنستان مشغول تدریس شده و پس از آن به به تبریز رفت و در آنجا به تدریس انگلیسی به شاهزاده ملک قاسم میرزا پسر عباس میرزا نایب السلطنه پرداخت. در سال ۱۸۳۹ بعد از فوت همسرش به کلکته رفته و در کالج انگلیسی شروع به تدریس کرد بعد از آن مدرسه ای به نام «سورپ ساندوخت» تأسیس کرد و سپس مدتی چاپخانه خود را به «چحیرا» برد و مدرسه ای نیز در آنجا افتتاح کرد او همچنین مجله ده روزه ای به نام «آزگاسر آرارتیان» در کلکته منتشر ساخت. در فاصله سال های ۱۸۳۴۵ تا ۱۸۵۳ به این فکر افتاد که مجله اش را مرتباً ماهی سه بار منتشر سازد ولی موفق به این کار نشد. تاغیادیان در کلکلته ۱۸ جلد کتاب نوشت و ترجمه کرد او شاعر نویسنده مورخ مترجم زبردستی بود و به زبان های ارمنی فارسی یونانی انگلیسی لاتین هندسی تسلط کافی داشت وی توانست با کمک مردم خیرخواه کتاب های خود را به چاپ برساند
wiki: مسروپ تاغیادیان