مِسِرشْمیت، ویلی (۱۸۹۸ـ۱۹۷۸)(Messerschmitt, Willy)
مِسِرشْمیت، ویلی
مِسِرشْمیت، ویلی
طراح آلمانی هواپیما. طرح هواپیمای Me-۱۰۹ او الگوی هواپیماهای جنگندۀ استاندارد لوفت وافه(نیروی هوایی آلمان) در جنگ جهانی دوم بود. هواپیمایMe-۲۶۲ (۱۹۴۴) نخستین جنگندۀ جت بود که به تولید انبوه رسید. هواپیماهایش ساده و سبک بودند. پسای آیرودینامیکیآن ها حداقل، و اصلاح پیوستۀ آن ها امکان پذیر بود. از اوایل دهۀ ۱۹۲۰، زمانی که بازار هنوز به دنبال هواپیماهای دوباله با تیرک ها و سیم های مهار رؤیت پذیر بود، هواپیمای تک باله ای با بال طره ای طراحی کرد. در ۱۹۳۷، هواپیمای Me-۱۰۹ رکورد سرعت جهان را، با سرعت ۶۱۰ کیلومتر در ساعت، در اختیار گرفت. مسرشمیت در فرانکفورت ـ آم ـ ماینزاده شد و در هنرستان فنی مونیخ درس خواند. او گلایدری را با همکاری فریدریش هارت، پیش گام پرواز با گلایدر، طراحی کرد که در ۱۹۲۱ رکورد غیررسمی جهان در زمینۀ طول پرواز را به دست آورد. آن دو در ۱۹۲۲ مدرسۀ پرواز را تأسیس کردند. در ۱۹۲۳، زمانی که مسرشمیت هنوز دانشجو بود، شرکتی را در بامبرگتأسیس کرد. نخستین محصول این شرکت گلایدر تک بال طره ای اِس ـ ۱۴ بود. نخستین هواپیمای موتوردار او در ۱۹۲۵ تولید شد که نوعی هواپیمای فوق سبک دونفرۀ ورزشی Me-۱۷ بود. در ۱۹۲۶، هواپیمای کوچک حمل ونقلMe-۱۸ را به بازار عرضه کرد. هواپیمایMe-۳۷ در ۱۹۳۴ به بازار آمد و نخستین نمونۀ هواپیماهای تک بال چهارنفره با بال های کوتاه بود که ارابۀ فرود آن جمع می شد و باله نیز داشت. در ۱۹۳۸، مسرشمیت مدیر شرکت هواپیماسازی بایرشد. این شرکت طرح های او را برای تولید انواع گوناگون هواپیمای جنگنده، بمب افکن، و هواپیمای ترابری اجرا می کرد و بعدها نیز به شرکت سهامی مسرشمیت تغییر نام یافت. در پایان جنگ جهانی دوم، مسرشمیت دو سال در زندان متفقین بود و بعد از آن از ساخت هواپیما در آلمان منع شد. پس از آزادی به طراحی و ساخت اتومبیل دونفره پرداخت. در ۱۹۵۲، طراحی هواپیما را طبق قراردادی با شرکت اسپانیایی هیسپانواز سر گرفت. از ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۴، به همکاری با شرکت های آلمانی بولکوو هاینکلپرداخت و هواپیمای جنگی عمودپرواز مافوق صوت وی جی ـ ۱۰۱ را طراحی کرد. در ۱۹۶۳، شرکتش در شرکت بولکو ادغام شد و بعدها شرکت هواپیماسازی هامبورگنیز به این دو شرکت پیوست. در ۱۹۶۹، مدیر گروه حاصل از این سه شرکت، مسرشمیت بولکو بلوهم، شد.
مِسِرشْمیت، ویلی
مِسِرشْمیت، ویلی
طراح آلمانی هواپیما. طرح هواپیمای Me-۱۰۹ او الگوی هواپیماهای جنگندۀ استاندارد لوفت وافه(نیروی هوایی آلمان) در جنگ جهانی دوم بود. هواپیمایMe-۲۶۲ (۱۹۴۴) نخستین جنگندۀ جت بود که به تولید انبوه رسید. هواپیماهایش ساده و سبک بودند. پسای آیرودینامیکیآن ها حداقل، و اصلاح پیوستۀ آن ها امکان پذیر بود. از اوایل دهۀ ۱۹۲۰، زمانی که بازار هنوز به دنبال هواپیماهای دوباله با تیرک ها و سیم های مهار رؤیت پذیر بود، هواپیمای تک باله ای با بال طره ای طراحی کرد. در ۱۹۳۷، هواپیمای Me-۱۰۹ رکورد سرعت جهان را، با سرعت ۶۱۰ کیلومتر در ساعت، در اختیار گرفت. مسرشمیت در فرانکفورت ـ آم ـ ماینزاده شد و در هنرستان فنی مونیخ درس خواند. او گلایدری را با همکاری فریدریش هارت، پیش گام پرواز با گلایدر، طراحی کرد که در ۱۹۲۱ رکورد غیررسمی جهان در زمینۀ طول پرواز را به دست آورد. آن دو در ۱۹۲۲ مدرسۀ پرواز را تأسیس کردند. در ۱۹۲۳، زمانی که مسرشمیت هنوز دانشجو بود، شرکتی را در بامبرگتأسیس کرد. نخستین محصول این شرکت گلایدر تک بال طره ای اِس ـ ۱۴ بود. نخستین هواپیمای موتوردار او در ۱۹۲۵ تولید شد که نوعی هواپیمای فوق سبک دونفرۀ ورزشی Me-۱۷ بود. در ۱۹۲۶، هواپیمای کوچک حمل ونقلMe-۱۸ را به بازار عرضه کرد. هواپیمایMe-۳۷ در ۱۹۳۴ به بازار آمد و نخستین نمونۀ هواپیماهای تک بال چهارنفره با بال های کوتاه بود که ارابۀ فرود آن جمع می شد و باله نیز داشت. در ۱۹۳۸، مسرشمیت مدیر شرکت هواپیماسازی بایرشد. این شرکت طرح های او را برای تولید انواع گوناگون هواپیمای جنگنده، بمب افکن، و هواپیمای ترابری اجرا می کرد و بعدها نیز به شرکت سهامی مسرشمیت تغییر نام یافت. در پایان جنگ جهانی دوم، مسرشمیت دو سال در زندان متفقین بود و بعد از آن از ساخت هواپیما در آلمان منع شد. پس از آزادی به طراحی و ساخت اتومبیل دونفره پرداخت. در ۱۹۵۲، طراحی هواپیما را طبق قراردادی با شرکت اسپانیایی هیسپانواز سر گرفت. از ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۴، به همکاری با شرکت های آلمانی بولکوو هاینکلپرداخت و هواپیمای جنگی عمودپرواز مافوق صوت وی جی ـ ۱۰۱ را طراحی کرد. در ۱۹۶۳، شرکتش در شرکت بولکو ادغام شد و بعدها شرکت هواپیماسازی هامبورگنیز به این دو شرکت پیوست. در ۱۹۶۹، مدیر گروه حاصل از این سه شرکت، مسرشمیت بولکو بلوهم، شد.
wikijoo: مسرشمیت،_ویلی_(۱۸۹۸ـ۱۹۷۸)