مسرجه
لغت نامه دهخدا
مسرجة. [ م ِ رَ ج َ ] ( ع اِ ) چراغدان. ( دهار ) ( مهذب الاسماء ). انائی که روغن و فتیله در آن جای دارد. ج ، مَسارج. ( از اقرب الموارد ): عکل المسرجة؛ پردردی شدن چراغدان. ( تاج المصادر بیهقی ).
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید