مسدودکننده گیرنده انژیوتانسین ۲

مسدودکننده گیرنده آنژیوتانسین ۲. داروهای مسدودکننده گیرنده آنژیوتانسین ( ARBs ) ، که با نام های دیگری همچون زارتان ها ، داروهای آنتاگونیست گیرنده آنژیوتانسین II و داروهای آنتاگونیست گیرنده AT1 نیز شناخته می شوند، یک گروه دارویی هستند که سیستم رنین - آنژیوتانسین - آلدوسترون را تنظیم می کنند. کاربرد اصلی این داروها در درمان فشارخون بالا، نفروپاتی دیابتی ( آسیب کلیه ها به دنبال دیابت ) و نارسایی قلبی احتقانی است.
این داروها به طور عمده برای درمان فشارخون بالا و در کسانی استفاده می شود که قادر به تحمل داروهای مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین نیستند. داروهای مسدودکننده گیرنده آنژیوتانسین II برخلاف داروهای مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین، تبدیل برادی کینین به کینین را مهار نمی کنند و بنابراین به ندرت با سرفه خشک یا آنژیوادم همراه هستند. این داروها در نارسایی قلبی نیز به کار می روند و از سویی می توانند پیشرفت نفروپاتی دیابتی را به تاخیر بیندازند.
لوزارتان، ایربزارتان، اُلمِزارتان، کاندزارتان و والزارتان دارای گروه تترازول هستند؛ این حلقه دارای چهار نیتروژن و یک کربن است. لوزارتان، ایربزارتان، اُلمِزارتان، کاندزارتان و تِلمیزارتان دارای یک یا دو گروه ایمیدازول هستند.
این داروها آنتاگونیست گیرنده AT1 هستند و با مهار فعال شدن گیرنده آنژیوتانسین II به طور مستقیم باعث گشادشدن رگ ها، کاهش تولید وازوپرسین و کاهش تولید و ترشح آلدوسترون می شوند؛ برآیند این موارد کاهش فشارخون است.
این گروه دارویی به خوبی تحمل می شوند. عوارض شایع عبارتند از:
• سبکی سر
• سردرد
• هیپرکالمی
• افت فشارخون ارتوستاتیک با اولین دوز دارو
• راش جلدی
• اسهال
• سوء هاضمه
• اختلال کارکرد کبد
• کرامپ عضلانی
• درد عضلانی
• کمردرد
• بیخوابی
• افت هموگلوبین
• اختلال کارکرد کلیه
• فارنژیت
• احتقان بینی
لوزارتان و دیگر داروهای مسدودکننده گیرنده آنژیوتانسین باعث پسرفت فیبروز کبد، قلب، کلیه و ریه می شوند.