مسجدسلیمان نیایشگاه مهری

مسجدسلیمان، نیایشگاه مِهری
(یا: معبد گُلگُله) مکانی باستانی در محلی به نام تپۀ شمارۀ ۲۶ یا تپۀ گُلگُله در جنوب مسجدسلیمان. این تپه از شمال به جادۀ آسفالت تُمبی و از شرق به فلکۀ گلگله محدود است. این اثر، بقایای سکّویی سنگی است که بر روی آن یک صحنۀ قربانی، گویا حضرت اسماعیل (ع)، حجاری شده است. در یک سوی صحنه مردی چاقو به دست همراه پسری نوجوان در مقابل یک مذبح ایستاده است و در سوی دیگر یک شاهین یا عقاب، گاوی کوهان دار را به آن مرد پیشکش می کند. کاوشگر معبد گلگله، آقای علی اکبر سرافراز، این صحنه را به داستان قربانی کردن حضرت اسماعیل (ع) تفسیر می کند و قدمت آن را قرن ۲پ م و از آنِ فرهنگ اِلیمایی می داند.