مسجدسلیمان معبد

مسجدسلیمان، معبد
(یا: صُفِّۀ مسجد سلیمان؛ بنای سَر مَسجِد) بقایای سنگی صفه و معبدی باستانی، در حاشیۀ شمالی شهر مسجدسلیمان، در استان خوزستان. در ۱۹۴۸ رومن گیرشمن کاوش در آن جا را آغاز کرد و سپس کار خود را در سال های ۱۹۶۷ـ۱۹۷۲ ادامه داد. گیرشمن این معبد را اثری پارتی معرفی کرد، اما تحقیقات بعدی نشان داد که معبد مسجد سلیمان از آثار فرهنگی تمدن الیماییدهاست. بقایای معبد صفه ای است با سنگ های نتراشیده و خشکه چین، در چهار جهت اصلی، که از سمت غرب به کوه ختم می شود. این معبد از شش صفه با ارتفاع های مختلف تشکیل شده است که فقط با پلکان می توان به آن ها راه یافت و از این نظر شبیه معماری زیگورات است. در صفۀ پنجم پرستشگاه هایی ساخته اند که آن ها را هرکول و معبد بزرگ می نامند. بر سرستون های سنگی این معبد تصاویری از زنان حجاری شده است. از این معبد سکه های الیمایی به دست آمده است. نام شهر مسجد سلیمان برگرفته از این معبد است.