مسجد دال ذال

در محلۀ مهاد مهین یا میارمیار تبریز. در مجاورت بقعۀ دو سید علوی است که در زمان امویان به تبریز فرار کردند و در آن جا به دار آویخته شدند. به این سبب به مسجد الدار نیز شهرت داشته است. عنوان دال ذال برای مخفی کردن نام حقیقی آن ها که عبدالله بن جعفر و عبدالله رأس المذری بود، بر بقعه و بعدها مسجد نهاده شده است. صحن آن مربع است و شبستان آن چهار ستون سنگی و نه گنبد ضربی آجری دارد. کنار هر دیوار سه خواجه نشین یا طاقی احداث شده است.