مسجد استاد شاگرد

در خیابان فردوسی در محلۀ مهاد مهین یا میار میار تبریز از دورۀ مغول. امیرحسن چوپانی ملقب به علاءالدین آن را ساخته و به نام سلیمان مغول، آن را سلیمانیه نامیده بود، اما چون کتیبه ها و نوشته های داخلی و خارجی مسجد به خط عبدالله صیرفی و یکی از شاگردان او تهیه شده بود، بین مردم به مسجد استاد شاگرد معروف شده است. بارها و ازجمله سه بار در دورۀ قاجار تعمیر شده است. بنایی است نیمه ویران که پایه های آجری، گنبد و دو تاق بسیار عظیم آن باقی است. در ۱۳۱۲ش در حیاط وسیع مسجد دانشسرای دختران تأسیس شد. شبستان و عرصۀ مسجد به وسیلۀ دیوارهایی از باقی بنا جدا شده و در آن مراسم نماز و وعظ برگزارمی شود.