مستکفی

لغت نامه دهخدا

مستکفی. [ م ُ ت َ ] ( ع ص ) مستکف. نعت فاعلی از استکفاء. کفایت خواهنده در هر کار. ( غیاث ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به استکفاء شود.

فرهنگ فارسی

ابوالقاسم عبدالله بیست و دومین خلیفه از بنی عباس است ( جل. ۳۳۳ مقت. ۳۳۴ ه. ).
( اسم ) آنکه طلب کفایت کند تا کاری را بانجام رساند کفایت خواهنده .
کفایت خواهنده در هر کار

فرهنگ معین

(مُ تَ ) [ ع . ] (اِفا. ) آن که طلب کفایت کند، کفایت خواه .

فرهنگ عمید

آن که طلب کفایت کند، کفایت خواهنده.

دانشنامه عمومی

المستکفی ( نام کامل وی:أبو القاسم عبدالله ابن المکتفی ابن المعتضد، المستکفی بالله ) خلیفه ای از خلفای عباسی در بغداد بود که از سالهای ۹۴۴ تا ۹۴۶ در سرزمین های اسلامی فرمان می راند. هنگام خلع ابواسحاق ابراهیم متقی، با او بیعت شد. او خود را مستکفی لقب نهاد و به خلافت نشست. مدت خلافت وی یک سال و چهارماه بود، در سال ۳۳۴ قمری از معزالدوله دیلمی شکست خورد.
عکس مستکفیعکس مستکفی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس